yalnız kalma isteği

kafayı toplamak, hayatını tartmak, önemli kararlar vermek, kısacası kendinizi dinlemeniz için bazen olması gerekendir. fakat bazı nedenlerden dolayı, isteseniz de yalnız kalamayabilirsiniz. bu ise üzerine düşünülmesi gereken konularda senin yaptığın şeylerin hatalı mı doğru mu olduğunu bilmeden üzerine düşünmeden yapmana neden olabilir. kesin bişey değildir tabi kii... ihtimaller dahilindedir. yalnız kalmak bazen iyidir. alışkanlık haline getirsiyseniz vay halinize....(nerden biliyorsun diyeceksen, kendimden biliyorum) her insan farklıdır ama.. belki sana farklı bir erkisi olur .. siz bakmayın benim gevelediklerime öyle konuşuyorum işte... vaktinizi çaldığım için özür dilerim

nefes almak, su içmek gibi elzem ve gerekli olan bir ihtiyaçtır. yalnızlık mahremdir, insan saatlerce istediği herhangi bir şeyle uğraşmak, kafa dinlemek, düşünmek ister. baskı altında olmadan, sorgulanmadan düşünmeden.. yalnızlık azaldıkça beyin yorgunluğu artar, ruh yorulur.. yalnızlık iyidir, ara sıra yapmalı, yalnız kalanbilmeli insan. kendi şımartabilmek adına.. her yer telaşe zaten, dinlenmeyen toprak verimini kaybeder, yorulur, biter.. vesselam.

yalnız kalmak istiyorum ama birisine ihtiyacım var.

gün içinde bir kaç yüz kez akla gelen şey. özellikle tahammül edilemeyesi bir kalabalıktaysan. ki 1 kişi bile bazen büyük bir kalabalık bana.

"başımı birinin omzuna yaslayıp yalnız kalmak istiyorum."

yalnız kalma isteği mutsuzluk hissi geçene kadardır. herkes daha sonra aşık olmak, annesine sarılmak ister.

şu sıralarda deliler gibi istiyorum ama amk istanbul'unda yerde hazine bulmak daha kolay amk

yalnız kalma korkum var sanırım, yalnızlık diyince bi dokunuyor, ürküyorum.

ihtiyacımız olan tek şey bu. kendi kendini dinleme gözlemleme şekli.

insanın bazen deşarj olma zamanı geldiğinde oluşan istek.genelde ruhen yorulmuş kişilerde oluşur.

bazen soyutlamak istiyorum kendimi. çünkü gerçekten hayatta kimseye ihtiyacım olmadığına ve yalnız daha mutlu olduğuma o kadar eminim ki. alıp başımı çekip gitsem kimseyi de aramasam keşke ama her şey istediğimiz gibi olmuyo. mesela odama gidiyorum kitap okumak veya film/dizi izlemek için. 5 dakika sonra bile hop annem geliyo nolur yanımda otur diye. nası kıyacaksın şimdi.

doğduğumdan beri geçmedi. kalabalık bir grupla yenilen yemeklerde özellikle sohbetin en canlı olduğu anlarda dahi odayı/ortamı terk edip, başka bir odaya/köşeye giderim. ışığı, kapıyı kapatır dizimi karnıma çekerek oturur düşünürüm. hele pikniklerde.. en sevdiğim şey o kalabalıktan kaçmaktır, insanların konuşma sesinin ben yürüdükçe geride kalmasını sonra da ince bir sese dönüşmesini izlemeye bayılırım, sonra bir köşede onlara bakarım, 3 saniye kadar ayrıldığım kalabalığa bakarım. Onlardan gözümü alıp gökyüzüne, manzarama odaklanırım. sonra bulabilirsem bir banka oturur, oturduğum yerde bacak bacak üstüne atıp, kollarımı bağlarım. ve en güzel şeyi, sessizliği dinlerim. yalnızlığa olan tutkum çoğu zaman bencillik, soğukluk, insanları sevmemek-tepeden bakmak gibi algılansa da hiç vazgeçemedim. bazen böyle biriyim. bazen bu ruh biçiminde biriyim.

İnsanın kendini dinlemesi çok gerekli bir durum, yani insanız bunalıyoruz, sıkılıyoruz. Kimi zaman konuşsam iyi gelir gibi hissediyoruz ama olmuyor, bir şekilde kendimizi soyutluyoruz. Kimisi sorumluluktan kaçarak yalnız kalmak istiyor kimiside kendini dinlemek için. Yalnızlık öyledir ki hiç tanımadığın bir insana iki gün boyunca derdini anlatmak gibi ve o insanla tanışmak istememek gibi çetrefilli bir şey. İnsanlar seni kendine göre olmasını istediği zaman daha bir yalnız oluyorsun, çok cana yakın bir insan olsan bile veya muhabbetin çok koyu olsan bile insanlar seni kendi gibi görmeye çalıştığı zaman otomatik olarak soyutluyorsun kendini. Bir ağacın köklerine yön vermeye çalışırsanız emin olun o ağaç ya Kurur yada yamuk bir şekilde boyu uzar veya meyve vermez. Sonra o ağacı görenler diyecek ki; demek ki yerini sevmedi. Dışarıdan bakıldığı zaman bazı şeyler çok kolay gözüküyor maalesef ki hiç öyle değil. İllaki her insanın hayatta belli bir stratejisi vardır. Yani az önceki örnek gibi fidanı dikersin belli bir zaman sonra meyve vermeye başlar, büyüdükçe daha çok meyve vermeye başlar ama yanlışlıkla bir dalını kestiğin zaman o ağaçtan bir meyve alamazsın, ağaçta kendine içine kapanır boyu yerine köklerine değer verir . Yalnız kalmak kendini dinlemek güzel bir şey ama sırf yalnız kalacağım diye bize değer veren insanlarıda sürekli yalnız bırakmayalım yani hiç bir şey yapmasanız bile en azından dinleyelim

Nerdeyse her gün tam bu saatlerde tek başıma balkona oturup kafa dinlemeyi seviyorum. Belirli oranda yalnız kalmak bi ihtiyaç bence

belli bir yoğun zamandan geçtikten sonra çok sık, normal zamanlarda ise ara ara gelen istek. kimseyle konuşmak istemiyorum sadece kendimle zaman geçirmek istiyorum, düşünmek, kendimle ilgili eleştiri yapmak ve kafamı dinlemek. ne hissettiğimi ne yapmak istediğimi düşünmek. ne kadar sosyal biri olsam da ara ara o kadar sosyal olmaktan kaçan biriyim galiba yalnızlığı da sevmemde etki var.

sık sık içinde bulunduğum durumdur. insanlarla çat diye konuşmayı kesip, mesajlara cevap vermeden sadece tavanı seyretmek bazen daha çok hoşuma gidiyor. ya da dizi film izlemek, müzik dinlemek. çok basit şeyler ama gerçekten çoğu zaman kalabalıktan daha iyi geliyor

en çok istediğim şey şu ara arkadaştan aileden herkesten her şeyden uzaklaşma isteği

"Ben ikide birde böyle oluyorum, bazen bütün insanları boyunlarına sarılıp öpecek kadar seviyorum, bazen de hiçbirinin yüzünü görmek istemiyorum. Bu nefret falan değil... İnsanlardan nefret etmeyi düşünmedim bile... Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki, etrafımda küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum." İçimizdeki Şeytan